De in binnen- en buitenland gelauwerde Turks-Belgische pianiste Isil Bengi neemt ons mee op een pianoreis door tijd en cultuur, waarin zij bekende en minder bekende componisten verbindt in een betoverende verkenning van klank en emotie.
Van de mysterieuze melancholie van Alkans Chanson de la folle au bord de la mer, waarin een waanzinnige vrouw zich aan de kust verliest in haar eigen dromen, tot de introspectieve schoonheid van Brahms’ Drei Intermezzi, die als muzikale dagboekfragmenten vol weemoed en tederheid klinken, Bengi laat de vele kleuren van de pianomuziek schitteren.
Massenets impressionistische toets in Eau Dormante roept een sfeer van verstilde schoonheid op, terwijl de lyrische volksinvloeden in Erkins Beş Damla de rijke muzikale tradities van Turkije weerspiegelen.
De zeldzame parel van Julian Scriabin, een componist wiens belofte door een vroege dood werd onderbroken, en Mussorgsky’s ontroerende Une larme, een intieme muzikale meditatie, voegen een diep persoonlijke dimensie toe aan het programma.
Henry Cowells diep resonerende The Tides of Manaunaun dompelt de luisteraar onder in een klankgolf die bijna mythisch aandoet, terwijl de speelse eenvoud van Komitas’ kinderstukken een pure, tijdloze charme uitstraalt. Dit alles leidt naar een hoogtepunt in Fazil Says expressieve Kara Toprak, een muzikale ode aan de verbondenheid tussen mens en land.
Isil Bengi’s interpretaties beloven een pianoreis vol intensiteit, verfijning en verrassende ontdekkingen, waarin elk stuk als een muzikaal verhaal tot leven komt.
