Eerste Telefoon van de Wind staat in Glabbeek: "We moeten onze eenzaamheid ergens kwijtraken"
Op de troostplek van Ferm in Glabbeek is de allereerste Telefoon van de Wind geplaatst. Wie iemand verloren heeft of eventjes alleen wil zijn, kan er terecht om, symbolisch natuurlijk, te bellen met een niet-aangesloten telefoon. Het concept is overgewaaid uit Japan en is er razendpopulair. Dat de telefoon zoveel troost brengt, heeft volgens geluksonderzoeker Leo Bormans te maken met een groeiende eenzaamheid in onze samenleving.
Japans verhaal
In Glabbeek, op de allereerste troostplek van Vlaanderen, staat nu ook de allereerste 'Telefoon van de Wind'. Initiatiefneemster Heleen Vertommen werd geïnspireerd door het boek "Dingen die we toevertrouwen aan de wind". Dat vertelt het verhaal van de Japanse Itaru Sasaki die een telefooncel in zijn tuin zette om het overlijden van zijn neef te verwerken. Vertommen las het boek na een persoonlijk verlies. Samen met de jongeren van jeugdhulpvoorziening vzw Sporen en vrouwenorganisatie Ferm ging ze meteen aan de slag om een oude telefooncel te restaureren.
"We hopen dat mensen die de stilte willen opzoeken of iemand verloren zijn in de telefooncel een gesprek voeren." Heleen Vertommen, vzw Sporen
"De telefoon is niet aangesloten, maar je kan wel verbinding zoeken met wie er niet meer is", legt Heleen Vertommen uit. "Op die manier kan je misschien nog antwoorden krijgen of dingen uitspreken."
Eenzaamheid
De telefooncel maakt nu dus deel uit van een netwerk van niet-verbonden telefoons, waarmee we ons verdriet kunnen delen via de wind. Dat er steeds meer interesse is in zulke initiatieven heeft volgens geluksonderzoeker Leo Bormans te maken met een almaar groeiende eenzaamheid.
"We hebben allemaal de behoefte om onze eenzaamheid ergens kwijt te geraken." Leo Bormans, Geluksonderzoeker
"Maar we kunnen dat niet", zegt Bormans. "Zo'n telefooncel is natuurlijk een symbool, maar het is een krachtig symbool", klinkt het. "Wij zijn niet alleen individueel gedompeld in pijn en pijnstillers, maar met zijn allen verdrietig geworden", stelt Bormans. "Delen, zorgen en verbinding is het antwoord, en dat doet dit initiatief op een unieke manier", besluit hij.
En de wind? Die staat alvast te popelen om te luisteren.
